AMERICAN BEAUTY

Εύχεται ο Γιάννης Σορώτος.

Μου αρέσει η κλασική χριστουγεννιάτικη αμερικανιά! Ψηλά και πυκνά έλατα, ελάφια, τάρανδοι, καραμέλες και ζαχαρωτά, "ερυθρόλευκα" μπαστουνάκια, καμπάνες, αστέρια, χρυσά και κόκκινα στολίδια, κορδέλες, κάλτσες στο τζάκι, χρυσόσκονη παντού και ο Santa Claus με τις πολικές αρκούδες και την Coca-Cola! Μπορεί να σου μοιάζουν πολύ εμπορικά όλα αυτά, μπορεί να κοντράρουν τη θεωρία σου περί υπερκαταναλωτισμού, αλλά παραδέξου ότι είναι η πιο ζεστή κι οικογενειακή εικόνα που έχουμε δει ποτέ στον κινηματογράφο. Όλοι είναι χαμογελαστοί κι ευτυχισμένοι. Και εννοείται πως πάντα χιονίζει... Αλλιώς δε μοιάζει χειμώνας.

Τρελαίνομαι για αυτά τα κλασικά -στη σειρά- σπίτια που έχουν αυτοί εκεί (μπορεί να είναι ψεύτικα και να τους παίρνει το κεραμίδι το πρώτο μποφοράκι, αλλά είναι ιδανικά για τις μέρες αυτές).

Τρελαίνομαι για τις φωταγωγημένες εισόδους, για τις στολισμένες εσωτερικές σκάλες, για τις ανθισμένες πέργκολες των κήπων, για τα σκυλιά τους που μπαίνουν από την ειδική πόρτα που έχει η πόρτα του σπιτιού και φέρνουν μέσα το χιόνι. Παθαίνω στερητικά σύνδρομα βλέποντας τους άψογους χιονανθρώπους που φτιάχνουν (όχι σαν τους στραβοχυμένους τους δικούς μας!), για τα γεμάτα τραπέζια τους, για τα τραγούδια που ακούγονται όλες τις ώρες, για τα χαμόγελα που έχουν όλοι ακόμα κι όταν το μποφοράκι τους παίρνει τη μισή στέγη. Φανατίζομαι με τα δώρα που είναι τυλιγμένα σε καρό κόκκινες και πράσινες κόλλες αμπαλάζ, για τα καλάθια με τα γλυκά και για τη σαμπάνια που υπάρχει παντού και πάντα!

Ξέρω...

Ξέρω σου λέω...

Με κοροϊδεύουν! Είναι ταινία, δεν είναι αλήθεια, μπλα, μπλα, μπλα...

Και τι μ' αυτό;

Χωρίς αυτή την ταινία εγώ πως θα τα ονειρευόμουν όλα αυτά; Πως θα έπιανα τον παλμό της γιορτινής ατμόσφαιρας; Πως θα ζήλευα που εγώ δεν έχω τζάκι, ελάφι, πολική αρκούδα, Άγιο Κλαύδιο (αλλά Άγιο Βασίλη), γουρουνόπουλο με μήλο στο στόμα, σαμπάνια να ρέει παντού, χιόνια (και σε άλλα σημεία πέρα από τα καμπαναριά); Πως;

Εμείς έχουμε τα και-καλά-περίτεχνα-στολίδια-πάνω-στις-κολώνες-της-ΔΕΗ-που-τα-χρυσοπληρώνουμε-μέχρι-τα-επόμενα-Χριστούγεννα, ένα δέντρο από καλώδια κάπου σε μία πλατεία, τον Τσαλίκη να μας προκαλεί να το σπάσουμε (το δέντρο άραγε;) και να αναλαμβάνει κάθε παραμονή χρέη οικοδεσπότη του νέου έτους και τη Βανδή τη μία να μας τραγουδάει για τα Χριστούγεννα και την άλλη να μας κλαίγεται για τα κάλαντα!

Πάλι καλά που έχουμε δίπλες και μελομακάρονα και βλέπουμε και ένα δείκτη να ανεβαίνει! Του διαβήτη, αλλά αν περιμέναμε από τη λίμπιντο ή την αισιοδοξία, θα περιμέναμε πολλά Χριστούγεννα!

Γι' αυτό επιμένω... Ξαναγυρίζω στα Χριστούγεννα τύπου "Μόνος στο σπίτι" και χαμογελάω, ενώ κάθομαι στην πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι που καίει. Η πραγματικότητα είναι σκληρή και η καθημερινότητα αβάσταχτη. Επιλέγω αυτά τα Χριστούγεννα να τα ζήσω όπως θέλω εγώ... Χωρίς λεφτά, χωρίς σχέδια, χωρίς δώρα, χωρίς χειραψίες. Η μαγεία των Χριστουγέννων του Disney θα με κάνει να ταξιδέψω όπου θέλω, να γίνω πάλι παιδί και να ζήσω για μία στιγμή, όλα αυτά που μου λείπουν και επιθυμώ...

Καλό μας ταξίδι. Καλά μας Χριστούγεννα.

LET'S... STR8EN THINGS OUT!

Αντιπροτείνει ο Τέλης.

Η χαζή straight απορία της ημέρας by Τέλης: "αν είναι να δείξουμε κατανόηση στην ομοφυλοφιλία μέσω της νομιμοποίησης του γκέι γάμου και της αποδοχής των ομοφυλοφίλων, γιατί να μην κάνουμε το ίδιο με τους παιδεραστές, τους νεκρόφιλους ή τους κτηνοβάτες, χαρακτηρίζοντας την διαστροφή τους ως φυσιολογική απόκλιση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας;"

Η παραπάνω απορία αποτελεί ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα της κοινωνίας κατά της ομοφυλοφιλίας... Ουσιαστικά εξισώνει την ομοφυλοφιλία με κάθε είδους ψυχολογικό νόσημα. Σε πόσους από εμάς που ακούμε αυτήν την σύγκριση αφενός δεν μας έρχεται να σηκωθούμε από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καρέκλες, πορτ-μπεμπέ και και να πηδηχτούμε από (και με) παράθυρα, μπαλκόνια, ταράτσες από τον θυμό και αφετέρου λυπόμαστε τα κακόμοιρα gay εφηβάκια που χαύουν ότι τους λένε; Και μετά σου λέει "αυξάνονται τα ποσοστά των γκέι αυτοκτονιών"... Μήπως λέγοντας τέτοια πράγματα κάποιοι σκοτώνουν κάποιους άλλους όχι μόνο ψυχικά, άλλα και σωματικά, χωρίς να το ξέρουν;

Ας χρησιμοποιήσω ως αφορμή του άρθρου αυτού μια δήλωση που πρόσφατα περιήλθε στην υπόληψή μου.

Νιώθει τύψεις άραγε ο "πανοσιολογιώτατος" Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, όταν δηλώνει ,σε δισέλιδη επιστολή του προς τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Παπανδρέου και προς τον τέως Πρόεδρο του Σύ.Ριζ.Α. Α.Αλαβάνο, πως "Οι συζητήσεις που γίνονται για σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων και άλλων τέτοιων ψυχοπαθολογικών καταστάσεων νομίζω ότι είναι τόσο παρανοϊκές που μόνο άνθρωποι που στερούνται τον κοινό νου μπορούν να τα εισηγούνται και να τα σκέπτονται. Το εξομοιώνω με το να έρθει η πολιτεία και να περιβάλει με νομικό κύρος κάθε ψυχοσωματική και ψυχοπαθολογική εκτροπή. [.] Θα μπορούσαν να ζητήσουν τη νομιμοποίηση του σαδομαζοχισμού, της ουρολαγνείας, της κοπρολαγνείας, της παιδοφιλίας, της νεκροφιλίας και δεν ξέρω ποιας άλλης ανισορροπίας και ψυχασθένειας ".

Έχει ιδέα πόσο μπορεί μια τέτοια δήλωση να επηρεάσει έναν νεαρό gay έφηβο που ψάχνεται και να τον εξωθήσει σε ακραίες πράξεις ή συμπεριφορές;

Πόσο"Πανοσιολογιώτατος"-"Παναγιώτατος"-"Μακαριώτατος"-"Σεβασμιώτατος"-"Ευλογητός"-"Ευλαβέστατος", και ούτω καθ'εξής, μπορεί άραγε να είναι ένας άνθρωπος που βγαίνει δημόσια και κάνει τέτοιες δηλώσεις-απόπειρες αυτοκτονίας για άλλους;

Άλλα τέλος πάντων,

time to str8en things out!

Λυπάμαι(!) που σας το λέω , κύριε Σεραφείμ, αλλα η παιδοφιλία με την ομοφυλοφιλία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση. Ούτε έχει καμιά σχέση η ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία, όπως αντιτείνουν πολλοί (κληρικοί ως επί το πλείστον) ως επιχείρημα (κατά της ομοφυλοφιλίας(;)). 

Δεν θα χρησιμοποιήσω κατεβατά 10 σελίδων για να επιχειρηματολογήσω για το προφανές. Μερικά απλά και σταράτα πράγματα μόνο, που κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει (που δε στερείται τον "κοινό νου") . Τα υπόλοιπα είναι φιλολογίες.

Η ομοφυλοφιλική σχέση αφορά δύο άτομα τα οποία συνάπτουν σχέση κοινή συναινέσει, αμοιβαία, χωρίς εξαναγκασμό και χωρίς να παρασύρει ο ένας τον άλλον. Γι' αυτό κιόλας δεν είναι παράνομη. Ειδάλλως μιλάμε για βιασμό, κάτι που δύναται να παρατηρηθεί όμως σε όλες τις σχέσεις ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.

H παιδοφιλία συνιστά νομικά αξιόποινη πράξη, καθώς πρόκειται για μια σχέση ενήλικα-παιδιού, όπου είτε ο ενήλικας εκμεταλλεύεται την φυσική έλλειψη ωριμότητας του παιδιού και συνάπτει σχέση μαζί του, είτε το εξαναγκάζει παρά την θέληση του σε σεξουαλικές πράξεις.  Autrement dit, που λένε και οι Γάλλοι, μιλάμε για μια κατάφορη 1000% παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Για να αναλύσω περισσότερο την περίπτωση αυτή, υπάρχει μεν η πιθανότητα το παιδί να συμφωνήσει να κάνει κάτι με έναν ενήλικα. Όμως το παιδί δεν έχει φυσικά ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα, δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το καλό του και ούτε φυσικά κατανοεί τις προθέσεις του παιδόφιλου. Γι' αυτό η παιδοφιλία αποτελεί έγκλημα, διότι αποτελεί σοβαρότατη μορφή εκμετάλλευσης της παιδικής αθωότητας.  

Εμένα, αντιθέτως, ποιο συνταγματικό (και όχι μόνο) δικαίωμά μου παραβιάζεται, όταν το βράδυ βγαίνω με το αγόρι μου;

Για τους ίδιους περίπου λόγους και η κτηνοβασία διαφέρει από την ομοφυλοφιλία. Εκτός αν κάποιος εξισώνει ζώα-ανθρώπους ως προς την κριτική τους αντίληψη, οπότε περνάμε σε άλλες "σφαίρες" προβληματισμού (θα μου πείτε κάποιοι άνθρωποι ανταγωνίζονται τα ζώα ως προς την λογική με την οποία σκέφτονται, άλλα ας μην το αναλύσουμε εδώ).

Στο θέμα μας... Και πάλι υπάρχει το στοιχείο της πλάνης και του βιασμού, μιας και το άμοιρο το άλογο είναι αμφίβολο ότι έχει επίγνωση του τι πράττει σε μια τέτοια περίπτωση. Εξάλλου, σε μια τέτοια σχέση είναι δυνατόν να υπάρχει το στοιχείο της αμοιβαίας ερωτικής έλξης; Δεν νομίζω.

Όσο για την "ουρολαγνεία" και για οποιουδήποτε άλλου είδους "πραγματολαγνείας" (ας μου επιτραπεί η λέξη), προφανώς ο Πανοσιολογιώτατος- Μακαριώτατος και λοιπά και λοιπά Μητροπολίτης Σεραφείμ εννοούσε πώς το να την "βρίσκει" κάποιος με ένα αντικείμενο είναι το ίδιο με το να αγαπιούνται δύο άνθρωποι. Ποιον "κοινό νου" ακριβώς επικαλείται, που να είναι ικανός να ασπαστεί μια τέτοια αντίληψη;

Περαιτέρω ανάλυση δεν χρειάζεται, πιστεύω, να κάνω.

Οπότε ας σταματήσει πια αυτή η εξοργιστική και εξωφρενικά αφελής σύγκριση ομοφυλοφιλίας παιδοφιλίας-κτηνοβασίας και άλλων συναφών πράξεων. Είναι τουλάχιστον υποτιμητικό και βαθύτατα προσβλητικό για όλους τους ομοφυλοφίλους, και για μένα προσωπικά. Και καθώς φαίνεται, ακόμα και επικίνδυνο για κάποιους συνανθρώπους μας που βασανίζονται ψυχολογικά, γιατί πολύ απλά είναι αυτό που πραγματικά είναι.

Και ας σταματήσει πια και αυτή η επίκληση στο "θείο"...Λογικά επιχειρήματα, for God's sake...

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ AIDS

Πληροφορεί ο Αντώνης aka Oneiropagida.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ AIDS:

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ, ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

Η  1^η Δεκεμβρίου κάθε χρόνου είναι από το 1988 αφιερωμένη  στο ΑΙDS. Τα στοιχεία φέτος είναι ενθαρρυντικά, αφού μιλούν για μια μείωση στα νέα κρούσματα σχεδόν 20%. Παρ’όλα αυτά υπολογίζεται οτι το 2010 μολύνθηκαν 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι (ενώ το 1999 είχαν μολυνθεί 3,1 εκατομμύρια) και οι φορείς της νόσου παγκόσμια ανέρχονται σε 33,3 εκατομμύρια.

Όσο για τη χώρα μας, εκτιμάται ότι υπάρχουν 7.881 φορείς, ενώ ο αριθμός των αδίαγνωστων οροθετικών φτάνει τις 16.000. Ο επιπολασμός της μόλυνσης με τον ιό αυξάνεται στη χώρα μας από την αρχή της επιδημίας μέχρι σήμερα, φτάνοντας το 0,13% στο γενικό πληθυσμό. Το αξιοσημείωτο είναι ότι περίπου πάνω από το 55% των νέων κρουσμάτων αφορούν άντρες που κάνουν σεξ με άντρες (Men who have Sex with Men - MSM) σε αντίθεση με τους ετεροφυλόφιλους άντρες και γυναίκες που αποτελούν το 12% των νέων κρουσμάτων. Για την ακρίβεια ο επιπολασμός των οροθετικών ανάμεσα στους αμφιφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους άντρες παραμένει σταθερά υψηλός στο 6,5%, σαφώς  μεγαλύτερο από  το 5%, το όριο που θέτει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας για τις επικεντρωμένες επιδημίες.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που οι περισσότεροι  γκέι ορκίζονται στο όνομα του πάντα-ασφαλούς-σεξ!
Η αλήθεια είναι ότι η ενημέρωση, ειδικά των νέων παιδιών, έχει παραμεληθεί: το εθνικό πρόγραμμα δράσης στην ουσία δεν εφαρμόστηκε ποτέ, η έννοια της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης δεν υφίσταται καν και οι περισσότερες ΜΚΟ εξαντλούν τις δράσεις τους για το ΑΙDS αυτήν ακριβώς την περίοδο, επ’ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας.
Αυτό που πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό είναι ότι TO ΑΙDS ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΛΗΦΘΕΙ. Ο κύριος τρόπος μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή και η  κίνηση  πολύ απλή και σωτήρια: η χρήση προφυλακτικού - ΠΑΝΤΑ! Ακόμα και ανάμεσα σε μακροχρόνιους συντρόφους, η απόφαση να καταργηθεί το προφυλακτικό πρέπει να παίρνεται με αρκετή σκέψη, επιφύλαξη και ειλικρινή δέσμευση.

Όλα αυτά ακούγονται φοβερά -και τρομοκρατικά-, αλλά μόνο αν ενσωματώσουμε πραγματικά την πληροφορία ότι το ΑIDS μπορεί να νικηθεί με απλούς τρόπους, θα μπορέσουμε να δεσμευτούμε ότι θα το σταματήσουμε. Για εμάς, για τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, τα παιδιά που θα βρεθούν στη θέση μας στο μέλλον, στη μνήμη των εκατομμύρια θυμάτων  του ιού.
Το μήνυμα της φετινής παγκόσμιας ημέρας AIDS τονίζει τα δικαιώματα των φορέων του ιού και την ανάγκη να καταργηθεί το κοινωνικό στίγμα. Από τη στιγμή που θα διαγνωσθεί κάποιος οροθετικός αλλάζει η ζωή του, αρχίζει η μάχη του με μια χρόνια ασθένεια. Αλλά η πραγματική δυσκολία που αντιμετωπίζει είναι το πώς θα το πει στον περίγυρό του, πώς θα τον αντιμετωπίσει ο εργοδότης και οι συνάδελφοί του, αν θα συνεχίσει να έχει εργασία, πώς θα τον αντιμετωπίσουν οι μελλοντικοί σύντροφοι. Η άγνοια, δυστυχώς, προκαλεί πανικό. Και γι’ αυτό είναι σημαντικό να καταλάβουμε όλοι ότι δε θα κολλήσουμε AIDS με τη  κοινωνική επαφή με έναν φορέα, με τη συγκατοίκηση, τη χρησιμοποίηση κοινού ποτηριού. Κινδυνεύούμε να κολλήσουμε μόνο αν κάνουμε σεξ μαζί του χωρίς προφυλακτικό! Ή έρθουμε σε επαφή με το αίμα του -σπάνιο να συμβεί, εκτός αν είμαστε βαμπίρ!
Η Τετάρτη 1^η Δεκεμβρίου είναι μία ημέρα για να πληροφορηθεί το κοινό, αλλά πέρα από αυτό είναι και μια ημέρα μνήμης. Πρέπει να θυμηθούμε όσους έφυγαν άδικα -οι περισσότεροι στην πιο παραγωγική τους ηλικία- χτυπημένοι από αυτή τη μάστιγα των τελευταίων δεκατιών.
Μια συμβολική κίνηση είναι να τοποθετήσουμε  την Τετάρτη ένα αναμμένο κερί στο παράθυρο μας. Ας ευχηθούμε τότε για ένα καλύτερο μέλλον που δε θα έχει θέση ο φόβος, ένα μέλλον χωρίς διακρίσεις, στο οποίο εμείς οι γκέι δε θα είμαστε στιγματισμένοι και οι οροθετικοί θα νιώθουν την ασφάλεια να δείχνουν το πρόσωπό τους στην κοινωνία χωρίς να είναι αποκλεισμένοι από εργασία, οικογένεια, συντρόφους. Είναι εν τέλει ζήτημα δέσμευσης. Είναι καθήκον μας να προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας κι αυτό θα γίνει μόνο αν γνωρίζουμε αν είμαστε φορείς του ιού ή όχι.

ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΑΚΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ!
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ!
ΝΑΙ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΥΣ!

ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΤΙΓΜΑ, ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ:

• Όταν κάνουμε σεξ με κάποιον, κάνουμε σεξ με όλους τους προηγούμενους συντρόφους του!

• Κάποιος που έχει AIDS φαίνεται απόλυτα υγιής για χρόνια. Το ότι κάποιος δείχνει "καθαρός", γυμνασμένος, "έξω από τα gay κυκλώματα(!)" δε σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε σεξ μαζί του χωρίς προφυλακτικό!

• Το τεστ αντισωμάτων κατά του ιού είναι ανώνυμο, δωρεάν και πρέπει να γίνεται μετά από κάθε πράξη που μας έθεσε σε κίνδυνο να μολυνθούμε.

• Αν κάνουμε έρωτα με κάποιον χωρίς προφυλακτικό, καλό είναι να επισκεφθούμε έναν ειδικό για να λάβουμε προφυλακτική αγωγή κατά του HIV με ειδικά φάρμακα, για ένα μήνα περίπου.

O ιός του HIV μεταδίδεται με:

• Τη σεξουαλική επαφή με οροθετικό άτομο χωρίς τη χρήση προφυλακτικού.

• Την κοινή χρήση βελόνων και συριγγών.

• Από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια της κύησης, του τοκετού ή του θηλασμού.

Ο ιός του HIV ΔΕ μεταδίδεται:

• Από την κοινωνική επαφή,  τη χειραψία, την αγκαλιά, το φιλί στο μάγουλο.

• Από την κοινή χρήση πετσέτας, μαχαιροπίρουνων, πιάτων, ποτηριών.

• Από τη τουαλέτα, την πισίνα ή τη θάλασσα.

• Από τον ιδρώτα ή το σάλιο.

KΡΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ!

ΠΗΓΕΣ: www.keelpno.gr, www.unaids.org

ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ GEORGE LE NONCE

Ερωτοτροπεί ο George Le Nonce.

GAY SEX ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΩΝΑ: Η ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ INTERNET

Από τη δεκαετία του ενενήντα και μετά το gay sex έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του. Η μεγάλη πλειονότητα των ερωτικών συνευρέσεων που συμβαίνουν στον κόσμο μεταξύ αντρών είναι πλέον συνευρέσεις ανιαρές, διεκπεραιωτικές, προσχεδιασμένες, βάσει σεναρίου. Λείπει το στοιχείο της έκπληξης, του αυτοσχεδιασμού, της δημιουργίας. Και ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι το internet.

Οι περισσότεροι νέοι gay άντρες αναζητούν πλέον ερωτικό σύντροφο κατά κύριο λόγο μέσω του internet. Η αναζήτηση είναι πολύ συγκεκριμένη: δημοσιεύει κανείς τα stats του, αληθινά ή ψεύτικα (που περιλαμβάνουν, το λιγότερο, ηλικία, βάρος, ύψος, μήκος εργαλείου, τριχοφυία, και ερωτικές προτιμήσεις), φωτογραφίες του ή, το συνηθέστερο, φωτογραφίες των προσόντων του ή/και της τρύπας του, και «χτυπά» το προφίλ κάποιου που του ταιριάζει, ή που νομίζει ότι του ταιριάζει. Σε κάποιες περιπτώσεις, ακολουθεί συζήτηση μέσω webcam, στη διάρκεια της οποίας μπορεί να επιβεβαιωθεί, να τροποποιηθεί ή να ακυρωθεί ολωσδιόλου η εντύπωση που δόθηκε από τα stats: ο ψηλός γεροδεμένος τριχωτός top τριαντάρης με τους 22 πόντους μπορεί να αποδειχθεί εύσωμος αποτριχωμένος σαραντάρης άγνωστης προτίμησης με 12 μόνον πόντους και το παιχνίδι μπορεί να σταματήσει εκεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η συνομιλία δεν περιλαμβάνει κάμερα και επομένως το casting και η πιθανή απόρριψη αναβάλλεται, τουλάχιστον για λίγο. Στόχος της συνομιλίας, ούτως ή άλλως, είναι να διαπραγματευθούν οι δύο άντρες το σενάριο που θα ακολουθήσει η συνάντηση: τί θα κάνουν, πώς θα το κάνουν, πόσο θα διαρκέσει, κτλ. Επομένως, σε κάθε περίπτωση, πριν οι δύο άντρες συναντηθούν έχουν ήδη συμφωνήσει τουλάχιστον για τα παρακάτω:

- αν θα φιληθούν και πού θα φιληθούν («δεν φιλάω στο στόμα»)

- αν θα επιδοθούν σε στοματικό έρωτα και πώς («δεν παίρνω πίπες», «θα σε γλείψω»)

- αν θα επιδοθούν σε πρωκτικό έρωτα και πώς («είμαι top, αλλά θέλω να κάνω bottom μαζί σου»).

Συχνά, η συμφωνία περιλαμβάνει και άλλες συνθήκες, όπως τί θα φορούν ή δεν θα φορούν οι επίδοξοι εραστές, τί παιχνίδια και βοηθήματα θα χρησιμοποιήσουν, με ποια σειρά θα κάνουν ό,τι είναι να κάνουν, και τα λοιπά.

Αν οι διαπραγματεύσεις είναι καρποφόρες και η τελική συμφωνία επί του σεναρίου είναι αποδεκτή από αμφότερους, το επόμενο βήμα είναι η συνάντηση. Αυτή πραγματοποιείται συνήθως κοντά στο χώρο όπου ελπίζεται ότι θα συμβεί η ερωτική πράξη, για παράδειγμα στη γωνία του δρόμου έξω από το σπίτι του ενός από τους επίδοξους εραστές. Αυτή η συνάντηση είναι, στην πραγματικότητα, το τελικό casting: θα κοιτάξουν ο ένας τον άλλο, θα κρίνουν εάν το ποσοστό αλήθειας στην ιντερνετική αυτοπαρουσίαση του άλλου είναι επαρκώς μεγάλο ώστε να είναι αποδεκτό, και θα κατευθυνθούν προς το χώρο όπου θα εκτυλιχθεί η ερωτική, ας πούμε, πράξη, λέγοντας κάτι σαν «ΟΚ, είμαι μέσα». Ή θα αντιληφθούν ότι πολύ μικρή σχέση υπάρχει μεταξύ της διαδικτυακής αυτοπαρουσίασης και της πραγματικότητας, θα απορρίψουν ο ένας τον άλλο με συνοπτικές διαδικασίες («Μπα, δεν το βλέπω, γεια χαρά») και θα επιστρέψουν ο καθένας στο σπίτι του.

Εάν λοιπόν ολοκληρωθεί η αναζήτηση, πετύχει η διαπραγμάτευση, επιτευχθεί η συμφωνία επί του σεναρίου, και επιβεβαιωθεί η αλήθεια των βασικών όρων κατά το casting, οι επίδοξοι εραστές μπορούν να... γίνουν επιτέλους εραστές, που θα έλεγε και η λαϊκή τραγουδίστρια. Μπορούν να πέσουν στο κρεββάτι, ή όπου αλλού έχει προσυμφωνηθεί ότι θα συμβεί η πράξη, να κάνουν αυτά τα οποία έχουν συμφωνήσει, με τη σειρά με την οποία έχουν συμφωνήσει ότι θα τα κάνουν, αποφεύγοντας, ασφαλώς, να κάνουν οτιδήποτε έχουν συμφωνήσει ότι δεν κάνουν, και ύστερα τουλάχιστον ο ένας από τους δύο, ο «επισκέπτης» να ντυθεί και να επιστρέψει στο σπίτι του, όπου ενδέχεται να ανοίξει και πάλι τον υπολογιστή και να ξεκινήσει τη μακρά και επίπονη διαδικασία που θα οδηγήσει στην επόμενη ερωτική συνεύρεση.

Θα ήθελα, όμως, να σταθώ λίγο παραπάνω στην ίδια την ερωτική συνεύρεση και να εξετάσω τί ακριβώς έχει συμβεί. Διότι αυτό που έχει συμβεί, ακόμη και αν είναι αυτό το οποίο είχε σχεδιασθεί, δεν νομίζω ότι έχει πολλές πιθανότητες να είναι καλό, δεν νομίζω ότι έχει πολλές πιθανότητες να οδηγήσει σε άξιους λόγου οργασμούς. Στην καλύτερη περίπτωση, η εξωτερική (και ενδεχομένως, επίσης η... εσωτερική) εμφάνιση του ερωτικού συντρόφου δεν θα είναι απογοητευτική, τα... μεγέθη θα είναι τα αναμενόμενα και οι πράξεις δε θα απέχουν των προσδοκιών (π.χ. αυτός που έχει συγκατατεθεί να αναλάβει τον ενεργητικό ρόλο δεν θα πέσει στα τέσσερα και δε θα πει «γκάστρωσέ με, άντρα μου»). Αλλά εφόσον δεν υπάρχει, και δεν επιτρέπεται από τους όρους και τις συνθήκες ύπαρξης αυτού του είδους της ερωτικής περιπέτειας, αυτοσχεδιασμός, δεν υπάρχει έκπληξη, δεν υπάρχει ανακάλυψη, δεν υπάρχει καν αποκάλυψη, το σεξ που εκτυλίσσεται είναι, κατά την άποψη και την εμπειρία μου, απλώς μια ξενέρωτη διεκπεραίωση, εφάμιλλη ενός μέτριου αυνανισμού με τη βοήθεια πορνοταινίας που έχει ήδη παρακολουθήσει κανείς τριάντα δύο φορές. Αποκλείεται, επομένως, εκ των προτέρων, η πιθανότητα το σεξ αυτό να έχει ενδιαφέρον, να έχει ενθουσιασμό, να καταλήξει σε έναν οργασμό αξιομνημόνευτο.

Διότι το καλό σεξ δεν γίνεται με σενάριο και με περιορισμούς, με διαπραγματεύσεις και συγκαταθέσεις. Το καλό σεξ προκύπτει όταν δύο ή περισσότερα σώματα, τα οποία αισθάνονται και εκδηλώνουν ερωτική επιθυμία το ένα για το άλλο, συναντιούνται και προσπαθούν με τον τρόπο του σώματος να ανακαλύψουν το ένα το άλλο. Και το καλό σεξ προϋποθέτει ότι όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό είναι διατεθειμένοι, και πρόθυμοι, να αυτοσχεδιάσουν και να διακινδυνεύσουν, καθώς, όπως λέει μία φίλη μου πολύ έμπειρη και αποτελεσματική σε αυτόν τον τομέα, τ' "αγαθά κώλοις κτώνται"!

Εάν, λοιπόν, προτού διανοηθείτε να κάνετε σεξ με κάποιον θεωρείτε απαραίτητο να έχετε συμφωνήσει όλα όσα επιτρέπεται και δεν επιτρέπεται να συμβούν, καλύτερα να μην κάνετε σεξ, καλύτερα να παραμείνετε στον καναπέ ή στο κρεββάτι σας, να βάλετε στο dvd ή στον υπολογιστή μια πορνοταινία που να γνωρίζετε ότι δείχνει ακριβώς αυτά που σκοπεύατε να επιτρέψετε, και να ικανοποιήσετε μόνος σας τον εαυτό σας. Είναι βέβαιο ότι η ευχαρίστηση την οποία θα πάρετε θα είναι η ίδια, ενδεχομένως και μεγαλύτερη από την ηδονή που θα σας έδινε το είδος του σεξ που περιέγραψα παραπάνω.

Οι μεγάλες ηδονές, και οι καταλυτικοί οργασμοί, προϋποθέτουν θάρρος. Προϋποθέτουν να μην ξέρεις πού και πώς θα καταλήξεις όταν πέφτεις με κάποιον στο κρεββάτι, ή οπουδήποτε αλλού! Και προϋποθέτουν να μη σε ενδιαφέρει, να μην σε τρομάζει το πού και πώς θα καταλήξεις, να σε ενδιαφέρει μόνο η κατάκτηση της ηδονής.

ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Συμβουλεύουν ο Πάνος και ο Σίμος.

"Πρόσφατα γνώρισα ένα παιδί, το οποίο μου αρέσει και, όπως φαίνεται, το πράγμα προχωράει καλά. Το πρόβλημα είναι πως είμαι εντελώς άπειρος στο θέμα σχέσεις-sex μιας και δεν είχα στο παρελθόν κάποια ανάλογη εμπειρία. Τι να κάνω;"

                                                                                                          Άλκης, 19

Φίλε Άλκη,

καταρχάς, μην αγχώνεσαι. Κι εμείς (όπως και όλος ο κόσμος) τα έχουμε περάσει αυτά όταν βουτήξαμε στον θαυμαστό(;) κόσμο των “πολύχρωμων” σχέσεων! Κανείς δεν γεννιέται έχοντας εμπειρία πάνω σε αυτά τα θέματα, ούτε πρόκειται να σε κοροϊδέψει για αυτό, εκτός κι αν είναι κομπλεξικός! Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις το καλύτερο είναι να μην ντραπείς και να του μιλήσεις για την απειρία σου. Εξάλλου, δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι. Είσαι μικρός ακόμα και το να έχεις κάνει σχέση δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση! Αν είναι σωστός απέναντί σου θα δείξει κατανόηση και θα σε καθησυχάσει. Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο χρήσης που να σου λέει τι να κάνεις ή να μην κάνεις σε μια σχέση. Αυτά είναι πράγματα τα οποία τα ανακαλύπτεις στην πορεία.

Όσον αφορά στο κομμάτι της απειρίας σου στο σεξ, μην πιεστείς αλλά να προχωρήσεις μόνο όταν αισθανθείς έτοιμος. Το γεγονός ότι η πρώτη σου φορά θα είναι κατά τη διάρκεια μιας σχέσης, κι όχι μιας βόλτας στο Γκάζι, το κάνει αυτομάτως πιο εύκολο και όμορφο, μιας και ο άλλος θα είναι κάποιος που σε νοιάζεται και θα σε προσέξει. Πίστεψε μας, εμείς δεν το έχουμε μετανοιώσει που το βιώσαμε με αυτόν τον τρόπο. Βέβαια, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία πρέπει να προσέξεις πριν αρχίσετε το "γκάπα γκούπα" (aka sex). Για αρχή, να σου πούμε πως βοηθάει πολύ αν ο άλλος έχει κάποια σχετική εμπειρία επί του θέματος, μιας και θα σε καθοδηγεί κατά τη διάρκεια. Στην περίπτωση που κανείς σας δεν έχει εμπειρία, να ξέρεις ότι τις πρώτες φορές πιθανόν να είναι λίγο δύσκολα, αλλά μην πτοηθείς! Σκέψου ότι θα μοιραστείτε μια μοναδική εμπειρία κι ότι θα ανακαλύψετε μαζί τις χαρές του έρωτα! Όπως και να 'χει, καλό είναι να προσέξετε και να το κάνετε με το σωστό τρόπο (αν υπάρχει βέβαια!). Πρέπει να έχεις κατά νου ότι μπορεί να αισθανθείς λιγάκι άβολα την πρώτη φορά. Γι' αυτό καλό είναι να μιλάτε κατά τη διάρκεια για να βελτιώσετε την εμπειρία. Αν είσαι ο παθητικός, να έχεις κάνει την ανάλογη προετοιμασία (πατώντας εδώ, μπορείς να διαβάσεις το άρθρο του "10%"). Να είσαι εξοπλισμένος με τα απαραίτητα (προφυλακτικά, λιπαντικό). Αν παρόλα αυτά η πρώτη σου φορά δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όσο την περίμενες (που είναι και αρκετά πιθανό), να μην αγχωθείς και να ξέρεις πως με τον καιρό η εμπειρία θα βελτιωθεί (κατά πολύ!).

Εμείς αυτά είχαμε να σου προτείνουμε, ώστε να σε βοηθήσουμε να αισθανθείς λίγο καλύτερα. Ελπίζουμε να πάνε όλα καλά και να περάσετε πολύ όμορφα μαζί!

Στείλτε μας εδώ τα δικά σας γράμματα με την ένδειξη "ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ". Θα χαρούμε να σας διαβάσουμε...

MASTER CHEF

Μαγειρεύει η Ζαχαρούλα.

(Περισσότερες συνταγές από τη Ζαχαρούλα θα βρείτε στο προσωπικό της blog.)

ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΠΙΤΑ

ΥΛΙΚΑ

1 πακέτο φύλλο κρούστας
2 κεσεδάκια γιαούρτι (400 γρ.)
4 αυγά
1 ποτήρι νερού ηλιέλαιο
1 φλυτζάνι ζάχαρη
4 βανίλιες
1 φακελάκι baking powder (1 κ.γ.)

Ξύσμα από πορτοκάλια

Χυμό από 2 πορτοκάλια
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ

Για το σιρόπι:

2 ξυλαράκια κανέλα
2 ποτήρια νερό 
3 ποτήρια ζάχαρη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Παίρνουμε ένα μπωλ και ανακατεύουμε με το χέρι το γιαούρτι, τα αυγά , το ηλιέλαιο, το χυμό, το ξύσμα , τη ζάχαρη, τις βανίλιες, το baking powder και το κονιάκ. Έπειτα κόβουμε με το χέρι το φύλλο και το κάνουμε μικρά κομματάκια. Το προσθέτουμε στα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε. Παίρνουμε ένα ταψί, βουτυρώνουμε και ρίχνουμε το μίγμα μας. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς (στον αέρα) για περίπου 30 λεπτά μέχρι να ροδίσει και να πάρει ένα ωραίο χρώμα. Όταν ψηθεί το βγάζουμε και φτιάχνουμε το σιρόπι μας. Βάζουμε σε μία κατσαρόλα τα υλικά και από την ώρα που θα αρχίσει να βράσει, το αφήνουμε 4 με 5 λεπτά ακόμα. Κατεβάζουμε από το μάτι και περιχύνουμε την πορτοκαλόπιτα. Σερβίρεται και με παγωτό και σκέτη. Καλή επιτυχία!

ΜΟΥΣΙΚΗ

Σε κάθε τεύχος ζητάμε από εσένα να μας θυμίσεις, να μας αναλύσεις, ακόμα και να μας συστήσεις το αγαπημένο σου ελληνικό ή ξένο μουσικό album. Κάθε μήνα θα δημοσιεύεται η πρώτη πρόταση για μία από τις δύο κατηγορίες που θα λαμβάνουμε και θα πληροί κάποιους σχετικούς κανόνες σύνταξης και νοήματος. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να στείλει e-mail πατώντας εδώ.

Powderfinger - Odyssey Number Five (2000)

Μία από τις πιο διάσημες μπάντες εναλλακτικού ροκ της Αυστραλίας στον, κατά πολλούς, καλύτερο και πιο δουλεμένο δίσκο που ηχογράφησαν. Αξίζει ένα άκουσμα όλου του cd, κυρίως για τα συναισθήματα και την έντονη μελαγχολία που θα σας προκαλέσουν τα τραγούδια These Days, My Happiness και My Kind of Scene. Πολλοί από εσάς που παρακολουθείτε Grey’s Anatomy σίγουρα θα έχετε ακούσει τραγούδια τους. Ώρα να τους μάθετε και να ταξιδέψετε μαζί με την μελωδική φωνή του Bernard Fanning.

CINEMA, "THE KIDS ARE ALLRIGHT"

Η Annette Bening και η Julianne Moore πρωταγωνιστούν σε μία ταινία αλλιώτικη από τις άλλες. Υποδύονται δύο λεσβίες που αποφάσισαν πριν χρόνια να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, κυοφορώντας η κάθε μία το παιδί ενός αγνώστου. Ερχόμενοι στο σήμερα βλέπουμε μία επιτυχημένη γυναικολόγο (Bening) και μία πιεσμένη νοικοκυρά (Moore) να έρχονται αντιμέτωπες με προβλήματα που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κάθε οικογένεια. Και "τα παιδιά είναι εντάξει" μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσουν να γνωρίσουν -εν αγνοία των μαμάδων τους- τον άνθρωπο που "βοήθησε", ώστε να έρθουν στη ζωή. Από εκεί και πέρα κάθε ένας πρέπει να αντιμετωπίσει τον εαυτό του. Ο έρωτας, η συντροφικότητα, η αγάπη, η καταπίεση, η εκτόνωση και η απιστία κυριαρχούν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας χωρίς να υποβαθμίζεται τίποτα. Η ταινία έχει ήδη ξεχωρίσει για κριτικούς και κοινό, αν και ως ιδέα δεν έτυχε "χολυγουντιανής" αντιμετώπισης. Η σκηνοθεσία είναι της Lisa Cholodenko.

COVER STORY: ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ

Καλύπτει ο Γιάννης Σορώτος.

Το όνομα Λένα Μαντά το συνάντησα εντελώς τυχαία πριν από τέσσερα χρόνια στη βιβλιοθήκη ενός μικρού σπιτιού στην Καστοριά. "Βαλς με δώδεκα θεούς". Με τη μανία που έχω για τα βιβλία αποφάσισα να διαβάσω κάθε βιβλίο της βιβλιοθήκης που δεν είχα διαβάσει. Φεύγοντας από εκεί αποφάσισα να κρατήσω ένα βιβλίο από όσα διάβασα στο διάστημα της πολύμηνης παραμονής μου. Το βιβλίο της Λένας Μαντά μπήκε στην τσάντα μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Επέστρεψα στην Αθήνα και έψαξα να βρω και άλλα βιβλία της Μαντά. Κατηγορώ δημόσια πως έγινε η αιτία να ξενυχτήσω, να κλάψω, να προβληματιστώ. Όταν δε μου είχε μείνει "αδιάβαστος" τίτλος της, σκέφτηκα να την ψάξω στο διαδίκτυο. Την παρακολουθούσα μέσω του -τότε- δικού της blog. Κάποια στιγμή αποσύρθηκα και την έχασα. Τώρα που ξαναγύρισα οργανώνοντας αυτό που διαβάζετε, σκέφτηκα ότι ήξερα ποια πόρτα θα χτυπήσω. Και το ένστικτό μου με δικαίωσε. Η κυρία Λένα Μαντά είναι εδώ...

Η Λένα Μαντά υπογράφει τα βιβλία της
για όλους όσους ήθελαν να τη γνωρίσουν από κοντά.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΝΑ...

Γνωρίζοντας ότι εκτός από τις συγγραφικές σας υποχρεώσεις είστε σύζυγος, μητέρα και γυναίκα, θα θέλαμε να μας πείτε πώς καταφέρνετε και οργανώνετε το χρόνο σας, ώστε να είστε σε όλα άψογη.

Δεν λέω ότι είμαι πάντα άψογη, αλλά προσπαθώ να συνδυάζω όλους τους ρόλους αξιολογώντας και βάζοντας προτεραιότητες. Είμαι πολύ οργανωτικό άτομο και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ. Παράλληλα, όπως κάθε γυναίκα που θέλει να προλαβαίνει τα πάντα, έχω βρει από πού μπορώ να εξοικονομώ χρόνο και έχω μειώσει στο ελάχιστο τον ύπνο!

Συνηθίζεται οι εργαζόμενες μητέρες να νιώθουν ενοχές για το λίγο χρόνο που αφιερώνουν στα παιδιά τους. Ποια η άποψή σας επ' αυτού;

Είναι το μεγάλο λάθος που κάνουν οι εργαζόμενες μητέρες, όπως και οι χωρισμένοι γονείς. Διακατέχονται από ενοχικό σύνδρομο και κάνουν μεγαλύτερο κακό. Σημασία για τα παιδιά έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα.  Ο χρόνος που αφιερώνουμε πρέπει να είναι επί της ουσίας. Το ιδανικό θα ήταν φυσικά να μην δουλεύει η γυναίκα, θεωρώ την αποστολή της ως μητέρα πολύ πιο σημαντική, αλλά στις παρούσες συνθήκες, αυτό είναι ανέφικτο. Έτσι λοιπόν, αφού η εργασία είναι μονόδρομος, οι ενοχές πρέπει να απαλειφθούν με την λογική που λέει: «Κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις…»

Όντας συγγραφέας απαιτείται από εσάς αρκετός χρόνος για κάθε σας βιβλίο. Πόσο σημαντική είναι για εσάς η υποστήριξη της οικογένειάς σας σε κάθε νέο σας βήμα;

Ευτυχώς η οικογένειά μου καταλαβαίνει απόλυτα και το χρόνο που χρειάζεται, αλλά και τις «ειδικές» συνθήκες του μυαλού μου εκείνη την εποχή, όπως και την ευαίσθητη κατάσταση της ψυχής μου. Γίνομαι κυκλοθυμική και νευρική. Χωρίς τον άντρα μου και τα παιδιά μου και την πληρότητα που μου προσφέρουν, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω….

Είστε μία γυναίκα που φροντίζει τον εαυτό της. Ξοδεύετε πολύ χρόνο για την προσωπική σας περιποίηση;

Και εκεί επικρατεί οργάνωση! Υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος (όχι πολύς) και για τον εαυτό μου. Δεν επισκέπτομαι τακτικά κομμωτήριο, δεν πηγαίνω σε ινστιτούτα, αλλά φροντίζω να διατηρώ καθαρό το δέρμα μου και να χρησιμοποιώ τα κατάλληλα προϊόντα για την περιποίησή του.

Μετά από μία απαιτητική μέρα ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να χαλαρώσετε;

Να καθίσω μαζί με τον άντρα μου να δούμε μαζί μια ταινία ή το ακόμα καλύτερο, να περάσουμε μαζί μια βραδιά σε κάποιο θέατρο. Είναι η μεγάλη μας αδυναμία και φροντίζουμε να παρακολουθούμε όσο πιο πολλές παραστάσεις μπορούμε κάθε σαιζόν.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΑΝΤΑ



Το εξώφυλλο του βιβλίου
"Το τελευταίο τσιγάρο".



Τι είναι για εσάς η συγγραφή; Χόμπι ή επάγγελμα; Έχετε βγάλει λεφτά από τις πωλήσεις των βιβλίων σας;

Έχω πει πολλές φορές, ότι η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα. Είναι τρέλα, είναι γλέντι, είναι πάθος, μεράκι και ψυχαναγκασμός. Έχει γέλιο, δάκρυ, πόνο και χαρά. Αλλά επάγγελμα δεν είναι! Για μένα προσωπικά είναι έρωτας…. Και από την στιγμή που δεν είναι επάγγελμα, το τελευταίο που με απασχολεί είναι τα χρήματα. Και με ενοχλεί όταν τοποθετείται το χρήμα ανάμεσα σε κάτι που δεν χωράει. Στον έρωτα, το χρήμα είναι καταστροφή…..

Τι είναι αυτό που σας εμπνέει, ώστε να γράψετε; Έχετε νιώσει ποτέ να φτάνετε σε τέλμα;

Η έμπνευση βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη και έρχεται εντελώς απροειδοποίητα, αλλά πάντα απαιτητική. Στα τόσα χρόνια που γράφω, δεν έχω αισθανθεί το μυαλό μου να μην συνεργάζεται, το αντίθετο μάλιστα, το νιώθω να σφύζει από ιδέες και το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν όλες μαζί, όπως θα ήθελε εκείνο!

Εσείς προλαβαίνετε να διαβάσετε βιβλία; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Το χειμώνα που γράφω, δεν διαβάζω τίποτα, ξεκουράζομαι  λύνοντας σταυρόλεξα. Το καλοκαίρι όμως είμαι φανατική αναγνώστρια και φυσικά έχω συγγραφείς  που αγαπώ και διαβάζω τα βιβλία τους με λαχτάρα. Έτσι λοιπόν παρακολουθώ την δουλειά της Καίτης Οικονόμου φανατικά, της Ελένης Τσαμαδού, της Πασχαλίας Τραυλού, της Φιλομήλας Λαπατά, της Αλκυόνης Παπαδάκη και πολλών άλλων. Να σημειώσετε ότι δεν διαβάζω ξένη λογοτεχνία ποτέ, θεωρώ ότι έχουμε καταπληκτικούς συγγραφείς που δεν έχουμε προλάβει να γνωρίσουμε.

Πόσο σημαντική είναι η χημεία ανάμεσα στο συγγραφέα και τον εκδοτικό οίκο που τον φιλοξενεί;

Όσο δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, αν δεν το έχει ζήσει! Ο εκδότης σου είναι σαν τον πατέρα σου. Είναι αυτός που θα πιστέψει σε σένα, θα σε στηρίξει,  θ’ αγκαλιάσει εσένα και τα παιδιά σου (τα βιβλία επί του προκειμένου) και γενικά είναι ο άνθρωπος που θέλεις να κοιτάς στα μάτια και να παίρνεις κουράγιο στα άσχημα ή να εισπράττεις την χαρά, στα καλά. Όταν πήρα το βραβείο ως Γυναίκα της χρονιάς 2009, στην κατηγορία συγγραφέας, είπα  ανάμεσα στα άλλα, ότι χωρίς τον κ. Ψυχογιό δεν θα ήμουν η Μαντά και είναι κάτι που πιστεύω ακράδαντα. Αυτό νομίζω τα λέει όλα.

Μιλήστε μας λίγο για τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα.

Όπως είπα και πριν, για μένα η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι τα βιβλία σαν καράβια που έχουν την δύναμη να ταξιδεύουν την ψυχή και το μυαλό μας. Με δεδομένη λοιπόν αυτή την άποψη, στο επόμενο βιβλίο, παίρνω τους αναγνώστες από το χέρι για να ταξιδέψουμε μαζί μέχρι την άκρη ενός ουράνιου τόξου και θα δούμε τι θ’ ανακαλύψουμε στην άκρη της πολύχρωμης κορδέλας του ουρανού…. Πιο πριν όμως και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα και συγκεκριμένα στις 15 Νοεμβρίου κυκλοφορεί μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Δεν μπορεί, θα στρώσει». Και λέω ότι είναι πολύ σημαντικό γιατί ο εκδότης μου κ. Ψυχογιός κι εγώ, παραιτηθήκαμε από τα δικαιώματά μας και έτσι όλα τα έσοδα από αυτό το βιβλίο θα πάνε να ενισχύσουν την κοινότητα του ΚΕΘΕΑ - Διάβαση στον αγώνα που δίνει κατά των ναρκωτικών. Θέλω να τονίσω, ότι ο κ. Ψυχογιός ανταποκρίθηκε στην ιδέα μου χωρίς δεύτερη σκέψη και διέθεσε τους ανθρώπους του για να δουλέψουν γι αυτό το βιβλίο, σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη και αυτό με κάνει να είμαι ακόμα πιο περήφανη που ανήκω στο δυναμικό των εκδόσεων Ψυχογιός.



"Δε μπορεί, θα στρώσει!"
Το νέο βιβλίο της Λένας Μαντά.
Όλα τα έσοδα θα διατεθούν στην ενίσχυση
της κοινότητας του ΚΕΘΕΑ.



Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Απευθυνθήκαμε σε πολύ κόσμο για αυτή μας την προσπάθεια κι εσείς ανταποκριθήκατε αμέσως. Δε φοβηθήκατε την κατηγοριοποίηση λόγω της θεματολογίας του περιοδικού;

Δεν βλέπω πώς,  μια συνέντευξη σ’ ένα περιοδικό, θα με κατηγοριοποιούσε! Και σε ποια κατηγορία θα με έβαζε; Και θέλω να ξεκαθαρίσω και κάτι ακόμα. Οι ομοφυλόφιλοι σε όλο τον κόσμο, έχουν δώσει πολύ μεγάλο αγώνα για να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Με τέτοια ερώτηση είναι σαν να κατηγοριοποιήστε από μόνοι σας, σαν να θέλετε να ξεχωρίσετε. Δεν μ’ αρέσει να βάζω ταμπέλες στους ανθρώπους με γνώμονα τις προτιμήσεις τους, το χρώμα τους, την γλώσσα που μιλάνε ή την θρησκεία τους. Πιστεύω στην αυτοδιάθεση. Επιπλέον με νοιάζει πολύ και μόνον αυτό: η ψυχή του ανθρώπου. Και επιλέγω να έχω γύρω μου ανθρώπους με ψυχή βαθιά, άσχετα απ’ οτιδήποτε άλλο!

Είστε μία διακεκριμένη συγγραφέας κι έχετε βραβευτεί για τη δουλειά σας. Έχετε λάβει μηνύματα θαυμασμού από ομοφυλόφιλους ανθρώπους; Πώς σας αντιμετωπίζουν;

Λαμβάνω καθημερινά εκατοντάδες μηνύματα. Κάποιοι μου γράφουν το επάγγελμά τους, κάποιοι άλλοι και την ηλικία τους, αλλά κανείς, σας διαβεβαιώνω, δεν μου αναφέρει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις! Έτσι δεν γνωρίζω τη ζωή σ’ αυτόν τον τομέα του αποστολέα, αλλά δεν θα μ’ ενδιέφερε κιόλας. Γιατί όπως είπα, όποιο δρόμο και να έχεις επιλέξει, είσαι άνθρωπος με αισθήματα και ένα βιβλίο σ’ αυτά ακριβώς στοχεύει και με αυτά σαν κριτήριο οι άνθρωποι μου γράφουν.

Συμφωνείτε με την άποψη πολλών ότι η ελληνική κοινωνία δε στηρίζει τους ομοφυλόφιλους όσο οι κοινωνίες άλλων χωρών;

Η ελληνική κοινωνία νομίζω ότι έχει κάνει κάποια βήματα τα τελευταία χρόνια, είναι ίσως σίγουρα πιο πίσω από άλλες χώρες,  αλλά κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις  πάντα…. Έτσι πιστεύω. Οι γονείς δεν διώχνουν τα παιδιά τους μόλις κλείσουν τα 18, στηρίζουν την οικογένεια, οι γιαγιάδες ακόμα κρατούν τα εγγόνια τους γιατί οι γονείς δουλεύουν….. Δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα. Σε κάποια είμαστε παραδοσιακοί, σε κάποια  προσπαθούμε να αποδεχτούμε την νέα κατάσταση.

Λέγεται ότι οι ομοφυλόφιλοι προκαλούν. Θεωρείτε ότι γίνεται κάποιο λάθος στον τρόπο που διεκδικούν κι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους;

Δεν θέλω να το γενικεύσω. Έχω δει και παρακολουθήσει συζητήσεις και στην τηλεόραση, όπου τα επιχειρήματα είναι τεκμηριωμένα και εκφράζονται με πολιτισμένο και ευγενικό τρόπο. Κάποιες άλλες φορές όμως, η προκλητικότητά ορισμένων μου θυμίζει το μένος κάθε μειονότητας που θεωρεί ότι καταπατώνται τα δικαιώματά της και τελικά με τον τρόπο που εκφράζεται  χάνει το δίκιο της. Είμαι η πλέον αναρμόδια όμως να κρίνω γιατί όπως έλεγε η γιαγιά μου: «Όσα ξέρει ο νοικοκύρης….»

Εσείς είστε μητέρα. Τι γνώμη έχετε για τις ακραίες συμπεριφορές που έχουν κάποιοι γονείς, όταν ανακαλύψουν ότι το παιδί τους είναι gay;

Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, θέλοντας να τους δείξω πόσο πολύ τα στηρίζω, τους έλεγα ότι και φόνο να κάνετε, ο πατέρας σας κι εγώ, θα είμαστε δίπλα σας…. Και το εννοούσα. Το παιδί σου είναι πάντα παιδί σου και αυτό δεν αλλάζει. Πόσο μάλλον αν έχει επιλέξει έναν δρόμο που εσύ δεν καταλαβαίνεις ή δεν συμφωνείς. Δεν υποκρίνομαι ότι κάτι τέτοιο δεν θα μας πλήγωνε πάρα πολύ,  ούτε θέλω να παραστήσω την τόσο προοδευτική, αλλά θα έδινα μάχη με το περιβάλλον μου για να επιβάλλω όποιο από τα παιδιά μου είχε επιλέξει έναν σύντροφο του ίδιου φύλλου. Κατανοώ τον πανικό του γονιού, αλλά οι ακραίες συμπεριφορές, οδηγούν στο να χάσεις το παιδί σου για πάντα κι αυτό είναι για μένα τρομερό….

Η ομάδα του WEMEN και εγώ προσωπικά θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά την κυρία Μαντά για την αμεσότητα με την οποία μας αντιμετώπισε και για τη ζεστασιά και την ασφάλεια που μας γέμισε η βοήθειά της σε αυτό το πρώτο μας βήμα. Να ευχαριστήσω, επίσης, την κυρία Πόπη Γαλάτουλα των εκδόσεων Ψυχογιός που συνεργάστηκε τόσο άψογα μαζί μας για να έχουμε στα χέρια μας τη συνέντευξη της κυρίας Μαντά και τις φωτογραφίες.