Προλογίζει ο Γιάννης Σορώτος.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Εκείνα τα ξημερώματα Πέμπτης του Νοέμβρη που «έπρεπε» να γράψω έσπασα το κεφάλι μου. Σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να έχουμε ένα editorial που θα εντυπωσίαζε. Ένα κείμενο που θα φύσαγε. Ένα εισαγωγικό σημείωμα που όμοιό του δε θα είχε γραφτεί.
Το επεξεργαζόμουν…
Καθισμένος στον καναπέ του σαλονιού, πίνοντας λευκό κρασί σε κολονάτο ποτήρι και καπνίζοντας σαν φουγάρο, αποφάσισα να βάλω κανένα τραγούδι μέχρι να μου έρθει η έμπνευση με τη μορφή ατομικής βόμβας. Παρασυρόμενος από τον έρωτά μου, πληκτρολόγησα «mexri to telos natassa mpοfiliou» στο You Tube και άρχισα να ταξιδεύω… Έπινα, κάπνιζα, τραγουδούσα και υμνούσα τον έρωτα και την απογοήτευση, αναλογιζόμενος την επιτυχία της Μποφίλιου και την αμεσότητα και την ειλικρίνεια του στίχου.
Και κάπου μεταξύ εικοστής όγδοης και τριακοστής συνδυαστικής τζούρας… έσκασε!
Όταν πρότεινα στον Τάσο να δημιουργήσουμε αυτό εδώ το blog-ο-περιοδικό, οι εικόνες που έρχονταν στο μυαλό μου ήταν ξεκάθαρες. Παιδιά που γουστάρουν να εκφραστούν, να σκέφτονται, να πειραματίζονται, να κάνουν λάθη, να σβήνουν και να ξαναγράφουν και να μου παραδίδουν κείμενα βγαλμένα από την ψυχή τους. Λέξεις αρμονικά μπλεγμένες, ώστε να αναδεικνύουν την αλήθεια τους…
…έσκασε! Δε χρειάζονταν εμπνεύσεις… Μόνο αλήθεια. Μας κυνηγάει άλλωστε. Στην αρχή της κρυβόμαστε, μεγαλώνοντας τη συνηθίζουμε και κάποια στιγμή την αναζητάμε, την απαιτούμε, τη διαχειριζόμαστε. Εμείς, λοιπόν, την πιάνουμε από το χέρι, την κάνουμε σύμμαχο και περπατάμε δίπλα δίπλα. Δεν τη φοβόμαστε… Γι’ αυτό και σας την προσφέρουμε… Γιατί η δική μας η αλήθεια μόνο πικρή δε θα είναι. Απολαύστε τη μαζί μας για να καταλάβετε πόσο πολύ γουστάρουμε αυτό που κάνουμε! Καλή σας ανάγνωση.
Editorial info:Να ευχαριστήσω προσωπικά την κυρία Λένα Μαντά για τη γλυκύτητα με την οποία μας αντιμετώπισε. Όλους όσους μας αρνήθηκαν τη βοήθειά τους. Και μόνο που σκεφτήκατε πως είναι μία όμορφη ιδέα μας αρκεί. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποια στιγμή να είστε στην ομάδα μας… Τέλος να ευχαριστήσω όλους όσους έγραψαν, κουράστηκαν να διορθώνουν όλα όσα η παραξενιά μου πρότεινε και πάνω απ’ όλα… με εμπιστεύτηκαν! Να είστε όλοι καλά.
Το επεξεργαζόμουν…
Καθισμένος στον καναπέ του σαλονιού, πίνοντας λευκό κρασί σε κολονάτο ποτήρι και καπνίζοντας σαν φουγάρο, αποφάσισα να βάλω κανένα τραγούδι μέχρι να μου έρθει η έμπνευση με τη μορφή ατομικής βόμβας. Παρασυρόμενος από τον έρωτά μου, πληκτρολόγησα «mexri to telos natassa mpοfiliou» στο You Tube και άρχισα να ταξιδεύω… Έπινα, κάπνιζα, τραγουδούσα και υμνούσα τον έρωτα και την απογοήτευση, αναλογιζόμενος την επιτυχία της Μποφίλιου και την αμεσότητα και την ειλικρίνεια του στίχου.
Και κάπου μεταξύ εικοστής όγδοης και τριακοστής συνδυαστικής τζούρας… έσκασε!
Όταν πρότεινα στον Τάσο να δημιουργήσουμε αυτό εδώ το blog-ο-περιοδικό, οι εικόνες που έρχονταν στο μυαλό μου ήταν ξεκάθαρες. Παιδιά που γουστάρουν να εκφραστούν, να σκέφτονται, να πειραματίζονται, να κάνουν λάθη, να σβήνουν και να ξαναγράφουν και να μου παραδίδουν κείμενα βγαλμένα από την ψυχή τους. Λέξεις αρμονικά μπλεγμένες, ώστε να αναδεικνύουν την αλήθεια τους…
…έσκασε! Δε χρειάζονταν εμπνεύσεις… Μόνο αλήθεια. Μας κυνηγάει άλλωστε. Στην αρχή της κρυβόμαστε, μεγαλώνοντας τη συνηθίζουμε και κάποια στιγμή την αναζητάμε, την απαιτούμε, τη διαχειριζόμαστε. Εμείς, λοιπόν, την πιάνουμε από το χέρι, την κάνουμε σύμμαχο και περπατάμε δίπλα δίπλα. Δεν τη φοβόμαστε… Γι’ αυτό και σας την προσφέρουμε… Γιατί η δική μας η αλήθεια μόνο πικρή δε θα είναι. Απολαύστε τη μαζί μας για να καταλάβετε πόσο πολύ γουστάρουμε αυτό που κάνουμε! Καλή σας ανάγνωση.
Editorial info:Να ευχαριστήσω προσωπικά την κυρία Λένα Μαντά για τη γλυκύτητα με την οποία μας αντιμετώπισε. Όλους όσους μας αρνήθηκαν τη βοήθειά τους. Και μόνο που σκεφτήκατε πως είναι μία όμορφη ιδέα μας αρκεί. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποια στιγμή να είστε στην ομάδα μας… Τέλος να ευχαριστήσω όλους όσους έγραψαν, κουράστηκαν να διορθώνουν όλα όσα η παραξενιά μου πρότεινε και πάνω απ’ όλα… με εμπιστεύτηκαν! Να είστε όλοι καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου